Η σταδιακή ανάκαμψη οδήγησε στην ανασύσταση του Επιμελητηρίου, με νέα επωνυμία (Ναυτικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης) και νέο καταστατικό. Κατά την περίοδο που ακολούθησε δημιουργήθηκαν πολύ σημαντικά ζητήματα που απαιτούσαν συλλογική αντιμετώπιση (δημιουργία Ελληνικής και Γιουγκοσλαβικής Ελεύθερης Ζώνης, εργασιακά προβλήματα, ίδρυση Λιμενικού Ταμείου, κ.ά.). Έτσι το 1927 βρίσκει το Επιμελητήριο με 45 μέλη. Μετά από αναγκαστικό νόμο που θεσπίσθηκε τον Ιανουάριο του 1935 το Ναυτικό Επιμελητήριο αναγκάζεται να αλλάξει το καταστατικό και τον τίτλο του σε “Σύλλογος Ναυτικών Πρακτόρων Θεσσαλονίκης” με την 781/1939 απόφαση του Πρωτοδικείου.

Από την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και σε όλη τη διάρκειά του, το εξωτερικό εμπόριο και βεβαίως η ναυτιλιακή κίνηση της πόλης είναι ουσιαστικά ανύπαρκτα. Με διαταγή της κατοχικής διοίκησης διαγράφονται όλοι οι Εβραίοι από τα σωματεία και τις ενώσεις όπου μετείχαν. Έτσι και ο Σύλλογος Ναυτικών Πρακτόρων αναγκάστηκε να διαγράψει σημαντικά ιδρυτικά μέλη του, από τα οποία ελάχιστα διασώθηκαν μετά τον αποτρόπαιο αφανισμό που υπέστη η Εβραϊκή κοινότητα της πόλης από τους κατακτητές. Το τέλος του πολέμου βρήκε το λιμάνι της πόλης ολοσχερώς κατεστραμμένο και με τεράστια προβλήματα. Ο ναυτιλιακός κόσμος της πόλης αισθάνθηκε την ανάγκη να συσπειρωθεί γύρω από το Σύλλογό του για να μπορέσει να αντιμετωπίσει ζωτικά θέματα λειτουργίας, κανονισμών και υποδομών.

Κατά την περίοδο που ακολούθησε το τέλος του πολέμου μέχρι και σήμερα, το λιμάνι άρχισε να αναπτύσσεται αλλά δυστυχώς με ρυθμούς χαμηλότερους από αυτούς που επέβαλαν οι υπάρχουσες ανάγκες και προοπτικές. Όλο αυτό το διάστημα, οι εκάστοτε διοικήσεις του Συλλόγου εργάσθηκαν εντατικά για το σκοπό της ανάπτυξης του λιμανιού και των εν γένει συνθηκών εργασίας, υποβάλλοντας προτάσεις ή ασκώντας πιέσεις τόσο προς τις λιμενικές και τελωνειακές αρχές όσο και προς τον Οργανισμό Λιμένος Θεσσαλονίκης (στο Διοικητικό Συμβούλιο του οποίου ο Σύλλογος εκπροσωπούνταν μέχρι την μετατροπή της εταιρείας σε ΝΠΙΔ και την εισαγωγή της στο Χρηματιστήριο). Έτσι σημαντικές αλλαγές, όπως η ενοποίηση των εργατικών σωματείων, η καθιέρωση της β’ βάρδιας στο συμβατικό λιμάνι, η ενιαία τιμολόγηση στο Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων και άλλα σημαντικά θέματα που απασχολούσαν χρόνια τα μέλη μας, έγιναν πραγματικότητα χάρη στις άοκνες προσπάθειες των διοικήσεων του Συλλόγου μας.

A gradual recovery led to the reconstitution of the Chamber with a new name Chambre Maritime de Salonique (Shipping Chamber of Thessaloniki) and a new memorandum of incorporation. In the following years the very important issues required a more collective approach (formation of the Greek and Yugoslav Free Zones, labour problems, establishment of the Coast Fund etc.). Thus in 1927, the Chamber already numbered forty five (45) members. Meeting the requirements of a 1935 Compulsory Law, the Chamber had to alter its memorandum again and also the title to “Shipping Agents Association of Thessaloniki” by the 781/1939 Act.

Since the start and throughout World War II, the foreign trade and consequently the port business of the city had become practically non-existent. By order of the occupying administration, all participating Jews were deleted from the unions and associations. Hence, the Shipping Agents Association of Thessaloniki had to cross out important founding members, most of which did not survive the horrific devastation caused to the city’s Jewish community by the occupiers.

The end of the war found the city’s port totally destroyed and with tremendous problems. The shipping agents of the city felt the need to get together in order to address critical operational issues, regulations and infrastructure matters. Since the end of the war and until today, the port has been continually growing but unfortunately not to the extent imposed by the modern needs and opportunities. During all this period, our Association’s boards have struggled to contribute to the port’s development and improvement by constantly advising, proposing and putting pressure on the Coastguard, the Customs and the Thessaloniki Port Authority (in whose Board of Directors our Association had been represented by one member until the company’s conversion to a private law entity and its entry on the Athens Stock Exchange). Significant changes, as the unification of the labour unions, the second shift of the conventional port, the flat rate in the container terminal and other major issues that were our concern for a long time, were accomplished by the constant efforts of our Association’s administrations.